بررسی تأثیر روش recycling شیمیایی بر روی استحکام برشی پیوند براکت های فلزی ارتودنسی

زمینه و هدف: recycling براکت ها به دلیل کاهش قابل توجه هزینه دستگاه های ثابت ارتودنسی، از دیرباز مورد توجه متخصصان ارتودونسی بوده است. با این وجود اگر باند این براکت ها در طی درمان مستعد شکست شود، این مزیت اولیه از بین می رود؛ بنابراین داشتن اطلاعات کافی در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر روش recycling شیمیایی بر روی استحکام برشی پیوند براکت های فلزی ارتودنسی و تعیین الگوی شکست این براکت ها انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 دندان پره مولر اول تازه کشیده شده فک بالا، بااستفاده از کامپوزیت no-mix مورد مطالعه قرار گرفتند؛ به نحوی که در دو مرحله استحکام برشی پیوند براکت های recycled و بررسی الگوی شکست آنها اندازه گیری و با براکت های نو مقایسه شد مقادیر به دست آمده با استفاده از آزمون anova و duncan مقایسه و محل شکست پیوند با استفاده از آزمون chi-square pearson مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین استحکام پیوند گروه براکت نو، 00/12 مگاپاسکال، براکت recycled، 94/9 مگاپاسکال و براکت هایی که دوبار recycle شده بودند، 00/10 مگاپاسکال بود. ارزیابی شاخص adhesive remnant index (ari) نشان داد که در براکت های نو، اغلب کامپوزیت بر روی براکت و در گروه recycled بیشتر بر روی سطح دندان قرار داشت. پس از دفعه اول recycling، کاهش معنی داری (حدود 18%) در استحکام پیوند براکت های فلزی دیده شد؛ ولی recycling بار دوم تأثیری در میزان استحکام پیوند براکت ها نداشت. میزان کامپوزیت باقیمانده بر روی سطح دندان بعد از جدا نمودن براکت های recycled، به طور معنی داری، بیشتر از براکت های نو بود که نشانه صرف زمان بیشتر برای تمیز نمودن بعد از debonding این براکت ها بود.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، قبل از اقدام به استفاده از براکت های r‏ecycled ، جنبه های متفاوت مزایا ومعایب آن باید درنظر گرفته شود.